Mawiano, że Bytom leży na Śląsku, bo gdyby stał, toby się przewrócił. Wszyscy w tym cholernym mieście mają pecha, Baron. Inaczej mieszkaliby gdzie indziej.

Przeżarte korupcją i bezprawiem lata dziewięćdziesiąte. Na fali są ewolucyjni zwycięzcy niesieni falą wielkiej przemiany Pewex'ów w kantory i ubecji w mafię. Szambo wybiło jak po deszczu. A po drugiej stronie znajduje się ktoś, komu taka sytuacja jest na rękę, kto oczekuje dalszej eskalacji.

Krew spłynęła na ziemię, teraz paruje, czerwone bąble pękają jak ropnie. Dawno zwietrzałe trupy zaczynają znowu śmierdzieć, spróchniałe zęby kiełkują w ziemi jak jednonocne kwiaty.

Pradawne zło wyczuwa swój czas. To nie jest ani sadystyczny morderca, ani bandyta uwolniony od ciężaru sumienia. To istota, która pojawia się przed niedoszłym wisielcem, kiedy ten w ostatniej chwili chce zmienić decyzję. I kopie w rozchybotany stołek.

Oto opowieść o rzeczach, które można zobaczyć tylko mglistą nocą. O których strach opowiedzieć nawet najbliższym. Paweł Ciećwierz chwyta za paletę zgniłych farb, by nakreślić upiorny portret początków Rzeczpospolitej numer 3. Tu herosi noszą peleryny uwalane trupim jadem, bo w piekle najlepiej radzą sobie ci, którzy lubią tam być. Witajcie w lunaparku zła! Stephen King czytałby „Sezon Wiedźmy” z zachwytem.

– Nie chcę nic o tym wiedzieć – odpowiedział były milicjant. Taki napis powinni mu wyryć na nagrobku.

O wyniku wojny decydują nie bitwy, ale determinacja i niezłomność walczących. Gdy ludzkość wyruszyła na wojnę z demonami, najwaleczniejsi wojownicy odnosili zwycięstwa w każdej bitwie… tylko po to, by ostatecznie przegrać wojnę.

Teraz mieszkańcy Atlantydy pod przewodnictwem Elanthielle mają szansę sprawić, by role się odwróciły.

Demony wygrały niezliczone bitwy, czy jednak wyjdą zwycięsko z tej, która naprawdę się liczy?

Zbliża się decydujące starcie.

Misja trwa! Sorilla, Zielone Berety z Piątej oraz lucjańscy Strażnicy kontynuują śledztwo na planecie skolonizowanej przez islamskich separatystów u zarania międzygwiezdnej diaspory ludzkości.

Dla Sorilli staje się oczywiste, że ma do czynienia z czymś więcej niż tylko zbrojne powstanie przeciwko władzy Sojuszu, a im więcej udaje jej się odkryć, tym większą czuje potrzebę dojścia do sedna spisku.

Jaką cenę przyjdzie jej zapłacić za tę wiedzę?

Czy informacje będą tego warte?

Dla Sorilli Aidy wojna wciąż trwa. Zapanował pokój, przynajmniej oficjalnie, ale pośród cieni toczy się ukryta walka. Sojusz i SOLCOM dojrzeli do tego, by zakończyć spór, choć jeszcze wiele pytań pozostało bez odpowiedzi. Co właściwie było zarzewiem konfliktu? Dlaczego po obu stronach musiało zginąć tyle istnień? Dlaczego akurat teraz wojna ma się zakończyć?

Sorilla musi poznać prawdę. To jej ostatnia misja. Z pomocą SOLCOM-u czy bez, da z siebie wszystko, by dotrzeć do sedna.

„Pośród wrogów” to ostatni tom cyklu Hayden War.

Alwen Koniokrad to twardy mężczyzna i znakomity wojownik. Niestety, na jego życiu cieniem kładzie się odwieczna klątwa, związana z artefaktem zwanym Czarnym Pergaminem. Ten tajemniczy dokument ma moc powoływania władców i niszczenia ludzi, którzy nie mają prawa i nie potrafią go użyć.

Maive vi Rimm, córka walecznego Vordy nie tylko kocha Koniokrada całym sercem, ale też spodziewa się z nim dziecka. Dziecka, w którego obronie będzie musiała walczyć i być może oddać życie. Tych dwoje rozdzielił bezlitosny los oraz równie jak on bezwzględny i wszechwładny hrabia Burghiese, szara eminencja, człowiek w istocie sprawujący władzę w państwie, jako że wiecznie chory król nie jest w stanie podołać obowiązkom.

Kapitan Vallery d’Orenburg jest nie tylko świetnym oficerem, ale też nader atrakcyjnym mężczyzną, a kiedy trzeba – czy nawet niekoniecznie trzeba – również bawidamkiem. Kobiety przepadają za nim, z pełną z jego strony wzajemnością, ale usidlić go nie sposób. Zresztą ten pozornie beztroski birbant miewa do wypełnienia niezwykle ważne zadania, na polu walki zaś jest nieustraszony i gotów do największych poświęceń.

Wreszcie baron Pillgrim, serdeczny przyjaciel Alwena, wspaniały strateg i dowódca, potrafiący tchnąć ducha bojowego w najbardziej nawet zdemoralizowaną i zniechęconą porażkami armię. Jest przy tym zawołanym hulaką, nie stroni od trunków i doskonałej zabawy. Przy czym termin „doskonała zabawa” może oznaczać w jego przypadku bardzo wiele rzeczy, a wisielcze poczucie humoru dopełnia obrazu starzejącego się nieuchronnie, choć wciąż młodego duchem wojaka.

Co łączy tych wszystkich ludzi? Właśnie tytułowy „Czarny Pergamin”. Jednych jego fatalna moc dotyka bardziej, innych mniej, jednak tak czy inaczej wywiera przemożny wpływ na ich życie. I nie tylko ich, bo w powieści można znaleźć całą gamę krwistych postaci, które zapadną czytelnikowi w pamięć.

Rozwiń zatem Czarny Pergamin, żeby zobaczyć, co się zdarzy...

Więcej grzechów nie pamiętasz? Nie szkodzi, przypomnisz sobie. Wszystkie, co do jednego. I za każdy zapłacisz. Bez rachunku krzywd nie można stanąć przed Stwórcą.

Oto opowieść o kacie obarczonym piętnem budzącej grozę tajemnicy. Przerażającym przez to, kim jest, pogardzanym za to, co robi i... uwielbianym za kunszt, z jakim to robi. Opowieść o poszukiwaniu człowieczeństwa w mrocznych realiach szesnastowiecznej Rzeczpospolitej i Europy, obserwowanej z poziomu szafotu. Pełna postaci znanych i z przypowieści, i z historycznych annałów. Kunsztowna mozaika faktów, legend i bajań. Szczera do bólu, przerażająco realna i ostra niczym brzytwa.

Rafał Dębski w mistrzowskiej formie zaprasza w podróż do krainy boleśnie sprawiedliwej pomsty. Do miejsc kaźni, o których istnieniu nie chciałbyś wiedzieć. Do historii, o których wolałbyś zapomnieć. Na spotkanie z kimś, kogo nie chciałbyś poznać. Fantasy z krwi i kości serwowane bez znieczulenia. Miłosierdzie zostaje za drzwiami.

Sam się o to prosiłeś. Czytaj i niechaj kat ci świeci!

Tworzą sicze podobne kozackim, jednak podczas pełni księżyca mogą się przemieniać w Wilki, a wówczas zwierzęca natura bierze w nich górę, choć potrafią też nad nią panować. Skąd przyszli, tak naprawdę nie wiadomo. Jedni wywodzą ich od Scytów, a właściwie jednej z gałęzi tego ludu, drudzy przypisują ich powołanie do życia samemu Lucyferowi, jeszcze inni mają ich za plemię, na które rzucono straszną klątwę. Żyją tak, by nie wchodzić człowiekowi w drogę, jednak kiedy Ukraina zaczyna się zaludniać, coraz trudniej im zachować w tajemnicy swoje istnienie.

Wszyscy wiedzą na pewno tylko jedno –Wilkozacy budzą grozę w tych, którzy się z nimi zetknęli, a nawet w tych, którzy tylko o nich słyszeli.

Waleczny Kozak Serhij po utracie ukochanej oraz niedawno narodzonej córeczki musi się zmierzyć z tą grozą pośród wojennej pożogi. Złośliwy jak zawsze los robi wszystko, by mu to utrudnić.

Tymczasem Wilkozacy zostają uwikłani w wojnę między Rzeczpospolitą a buntownikiem Chmielnickim, co jeszcze bardziej komplikuje sprawy… Knowania, zdrady, potyczki, bitwy, obleganie miast… Wojna jest straszna, straszniejsza nawet od bezlitosnej natury Wilkozaka. Bo on bywa wprawdzie okrutny jak zwierzę, lecz nie ma przecież istoty bardziej okrutnej od człowieka. I właśnie tego aspektu „człowieczeństwa” Wilkozacy muszą się nauczyć.

Błogosławiony i zarazem przeklęty księżyc. Ten, który powołał do życia plemiona Wilkozaków, który dawał im moc, a zarazem czynił tak bardzo ograniczonymi.

Dopala się sicz. Skrwawione Wilki szukają nowego schronienia. Poszczerbiona wataha, jeszcze do niedawna budząca grozę, staje nad krawędzią zagłady. Osaczona między okrutnym kaprysem moskiewskiego cara a pożogą wojny Chmielnickiego z Koroną walczy o przetrwanie. Liczy się każdy basior, każde szczenię i wadera...

Ciężko ranny Serhij Kostenko, były chorąży kozacki, próbuje na nowo poskładać swoje życie z uratowaną żoną i maleńką córeczką. Tylko czy Marika, z duszą rozdartą przez podwójną, ludzką i wilczą naturę, potrafi jeszcze kochać? Gorzki smak upokorzeń oraz krzywd spycha splecione w intrydze losy bohaterów „Wilczego prawa” wprost w otchłań targającej Ukrainą wojny. Knowania Chmielnickiego, krwawe szaleństwo jego syna i intrygi mołdawskiego hospodara tylko podsycają jej ogień. Księżyc zamienia Kozaków w Wilki. Wojna zmienia ludzi w bestie. Krew domaga się krwi. Znów skoczą sobie do gardeł.

Oszałamiający stepowy eastern, w którym fantastyka miesza się z historią, fakt ściera z klechdą, a szabla z podstępem. Rafał Dębski kolejny raz udowadnia swój niesamowity kunszt kreowania zaskakujących literackich mariaży.

Powiadają mądrzy ludzie, że Wilcy zawsze upomną się o swoje, nie darowują krzywd, nie odstępują od zemsty...

Zanim zatracisz się w lekturze, sprawdź kwadrę księżyca.

Módl się co dzień, chłopcze. Módl się, aby sztylet nie wydał głosu, nim zejdziesz do grobu.

Pokolenia przeminęły i obróciły się w proch. Pola bitew pochłonął step. Umiłowana wolność nie nadeszła... Skrwawiona wiekiem wojen i przygnieciona jarzmem zaborców Rzeczpospolita chyli się ku upadkowi. Kozacka Sicz Zaporoska stoi na krawędzi zagłady. Bezlitośnie tropione i wyniszczane Wilki ostatkiem sił zapadają w najdalsze zakamarki Dzikich Pól. Dawnych wrogów złączyło wspólne nieszczęście... Krwawa caryca Katarzyna nie spocznie, dopóki w stepie tli się wspomnienie dawnych swobód.

Lecz łatwiej bodaj poganinowi wejść do Królestwa Niebieskiego, niż zmusić mołojca, aby się wyrzekł wolności.

Tajemniczy artefakt, który stanowi dla Wilków śmiertelne zagrożenie, na nowo rozpala żagiew bezlitosnej wojny. Tym razem jednak ramię w ramię przeciwko odwiecznym wrogom. Za honor i przez nienawiść. Z wilczą walecznością i dzikością. Z ludzką intrygą i podstępem. Był czas, by się sporo od siebie nauczyć.

Rafał Dębski kreśli porywający finał swojej niezwykłej, stepowej epopei. Targający emocjami, buzujący akcją, naszpikowany historycznymi postaciami i faktami. Tętniący dziką magią i wilczą mistyką aż po ostatnią stronę.

Bez wilczego prawa samych Wilków by nie było. Prawo i obyczaj stanowią o tym, kim są, i będą decydować, kim pozostaną, dopóki nie umrze ostatni z Wilkozaków.

Wyremontowany „Hajmdal” opuszcza terytorium Cesarstwa Bahiriańskiego i mknie ku rubieżom Galaktyki, ku własnemu przeznaczeniu. Cel podróży zna jedynie admirał Kashtaritu i garstka najwyższych rangą oficerów. Drednot dociera do systemu zamieszkiwanego przez prymitywne cywilizacje, które nie opanowały jeszcze lotów kosmicznych.

Mieszkańcom mglistej planety Manju grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. W ich stronę zmierza rój okrętów-asteroid krwiożerczych Luusaat, którzy są w stanie zgładzić całą populację planety. Na ich drodze staje „Hajmdal”, podejmując desperacką próbę powstrzymania inwazji.

Sierżant Ezra Leahy i dowodzony przez niego Pluton 7 zostaje wysłany z misją ochrony mieszkańców planety. Jednak sprawy od samego początku przybierają zły obrót. Dodatkowo tubylcy sami w sobie stanowią niezwykłą tajemnicę.

W bitewnym zgiełku, wśród świszczących kul, w oparach gęstej mgły, zwiadowcy po raz kolejny muszą zmierzyć się nie tylko z niebezpieczeństwami i swoimi słabościami, ale również z sekretem pochodzenia ludzkości oraz własnym przeznaczeniem.

Opadają kolejne zasłony skrywanych tajemnic.

Pojawiają się nowe pytania.

To jeszcze nie kres wędrówki.

Okręt terrańskich sił zbrojnych „Hajmdal” przemierza kosmiczną pustkę, kierując się ku rubieżom Galaktyki. Mknie w stronę przeznaczenia. Tam gdzie według przepowiedni ma się wszystko rozstrzygnąć. Cel jest już blisko. Na wyciągnięcie ręki.

Zbliża się wielka bitwa.

Tymczasem „Hajmdal” dociera do układu planetarnego skolonizowanego przez Diohda. Mieszkańcy żyją w strachu przed tajemniczym okrętem widmo, który terroryzuje szlaki handlowe. Niszczy frachtowce i orbitalne bazy. Nikt nie jest w stanie go powstrzymać. Władze systemu zwracają się do admirała Nathaniela Kashtaritu z prośbą o pomoc w poskromieniu piratów.

Drednot rusza na polowanie.

Na bagnistej planecie Karazan terrańscy naukowcy w towarzystwie jedynie niewielkiego oddziału ochrony badają ruiny starożytnej cywilizacji. Nagle kontakt z nimi urywa się. Z misją ratunkową wyrusza Pluton 7. Sierżant Ezra Leahy pragnie jak najszybciej odkryć, co się wydarzyło.

Jedną z zaginionych jest Abigail Torres.

Nie wszystko jest tym, czym się wydaje. Mroczne sekrety wypełzają na światło dzienne. Załoga „Hajmdala” staje w obliczu starożytnej grozy. Admirał Kashtaritu musi podjąć trudne decyzje, zmierzyć się z prawdą i wrogiem, jakiego nikt wcześniej nie spotkał.

Podróż trwa.

Wszystko ma swój początek i koniec.

Szykuje się ostateczne starcie, które rozstrzygnie o losach „Hajmdala”, ludzkości, a także całej Galaktyki. Admirał Nathaniel Kashtaritu wybiera odpowiednie miejsce na bitwę, w której Federację Terrańską wesprze niespodziewany sojusznik.

Ale wróg nie próżnuje. Velmeński agent działający na pokładzie drednota dokonuje kolejnego sabotażu. Dochodzenie prowadzone przez śledczych przynosi niespodziewane rezultaty.

Ezra Leahy kończy akademię wojskową i uzyskuje stopień podporucznika. Od naczelnego dowództwa otrzymuje zadanie, do którego musi wybrać najlepszych z najlepszych. Żołnierzy gotowych na wszystko. Nawet na poświęcenie własnego życia w samobójczej misji. Doskonale wyszkolona jednostka komandosów ma odmienić losy bitwy.

Czy ludzkość zdoła przetrwać? Czy przeznaczenie się wypełni? Czy załoga „Hajmdala” odnajdzie bezpieczną przystań? Rozwiązanie mistycznych tajemnic, heroiczne czyny, abordaże i artyleryjskie pojedynki okrętów – to wszystko w finałowym tomie „Hajmdala”.

Podróż dobiegła końca.

Tak naprawdę nie zależy nam na wolności, na życiu w szczęściu i pokoju. Chcemy wojny. Jest dla nas naturalnym elementem cyklu życia. Jak piąta pora roku. Wojna to jedyna rzecz, którą my, ludzie, potrafimy robić dobrze.

Mówiono o nich, że sami potrafią rozbić cały hufiec, zdobyć każdy zamek, a niewierni na dźwięk ich imion zalewają się łzami. Zawisza Czarny i jego brat Jan Farurej. A tuż za nimi kroczyła Śmierć. Zbrojny rycerz obleczony w biały płaszcz z czarnym krzyżem.

Brawurowy epos rycerski w gwiazdorskiej obsadzie. Rycerski honor i nieokiełznana bojowa furia. Zestaw wypełnionych akcją opowieści, które fanów przyprawią o wypieki na policzkach. Ale jest coś jeszcze, drugie dno: historyczne i polityczne realia średniowiecza w ekscytującym mariażu z magią, mistyką i sekretami kabały!

– Drzewo Życia – wyszeptał pobladły Michał Küchmeister von Sternberg.

Wszystko, co dzieje się w świecie duchowym, ma odbicie w świecie materialnym. Oblicza Boga walczą ze sobą w odwiecznej wojnie, a Przebudzeni, posłuszni rozkazom swoich Sefir, przenoszą ten konflikt do naszego świata.

Zestaw opowiadań, którymi Dariusz Domagalski przeorze Twoje spojrzenie na historię świata. To tak, jakby „Krzyżaków” napisał Dan Brown, a wszystko sfilmował Michael Bay.

W trzecim tomie serii Archangel One załoga znana z cyklu Odyssey One musi zmierzyć się z przerażającą rzeczywistością galaktycznej wojny.

Nieugięte Imperium postawiło nowo powstały Sojusz Ziemski i sprzymierzonych z nim Priminae w sytuacji bez wyjścia.

Komandor Stephen Michales i jego Archanioły kontynuują misję na terytorium wroga, podając się za najemników i piratów. Dzięki swoim staraniom odkrywają ponurą prawdę. Dążenia do wojny są w Imperium zakorzenione głębiej, niż ktokolwiek mógłby podejrzewać...

Podczas gdy jego młody przyjaciel i protegowany wykonuje swoją misję, Eric Weston boryka się z własną. Choć do tej pory udawało mu się niweczyć wysiłki Imperium, by zagarnąć przestrzeń kontrolowaną przez Ziemian i Priminae, Weston wie, że ten stan rzeczy nie będzie trwał wiecznie. Nieprzyjaciel ma zbyt wiele okrętów i jest gotów poświęcić zbyt wiele istnień, aby osiągnąć własne cele. Jednak nawet Eric Weston nie zdaje sobie sprawy, jak daleko może posunąć się wróg.

Imperium opracowało własną superbroń.

Pokój można utrzymać tylko, jeśli wszystkie strony żyją w zgodzie. By wywołać wojnę, wystarczy jeden odstępca.

Tym odstępcą jest Imperium.

Jest rok 1125 po Bitwie Świata i znów źle się dzieje w Marah. Złoty Wiek, który zrodziło tamto powoli już zapominane zwycięstwo, przemija. Pozornie nierozerwalny sojusz, stworzony przez zagrożenie, skruszał i dzisiaj jest już tylko niepewnym pokojem, targanym przez regularne spory handlowe czy religijne. Pobity wróg zabliźnił zadane mu rany i podnosi głowę...

Ale też stara prawda głosi, że trudne czasy tworzą herosów, a tam, gdzie jedni widzą przeszkody, inni dostrzegają perspektywy. To wymarzony czas dla spragnionych sławy czy bogactwa, wszelkiej maści obieżyświatów i awanturników!

– Złoto... – wycharczał i pędem wbiegł do środka, nim ktokolwiek zdążył się choćby odezwać. A gdy już się to stało, Segerson ruszył za nim z szybkością błyskawicy, a Ruggi zderzył się w przejściu z Dwinbarem.

Oto cztery potoczyste, buzujące akcją opowieści z cudownie bogatego świata, zrodzonego w nieposkromionej wyobraźni Henryka Tura. Klasyczne fantasy oparte o żelazne reguły gatunku. Awanturniczy szlak, który wiedzie przez opustoszałe, upiorne, podziemne miasta, złowrogie leśne ostępy, stada przerażających bestii i hordy podstępnych wrogów. Ku nagrodzie albo ku zagładzie. Nie ma gwarancji szczęśliwego zakończenia, a każdy oddech może być tym ostatnim.

– Skąd ta pewność, że wśród najeźdźców nie było magów?

– A wiesz, nie jest głupie to, co mówisz – Brek zgodził się po chwili namysłu. – Magowie to dziwne kreatury i sukinsyny najczęściej.

„Prawdziwymi oczami Taldżuna jesteśmy my, pieczętnicy. Monolit na niebie jest przede wszystkim symbolem.”

Po Wielkim Rozpadzie, który unicestwił dawną, zaawansowaną cywilizację, świat odbudował się na fundamentach mariażu religii i technologii. Ponowny rozwój społeczeństwa zatrzymano na poziomie średniowiecza, a artefakty dawnej techniki – niegdyś codzienne narzędzia – stały się świętościami, a nawet obiektami kultu. Na straży stabilności teokratycznego imperium stoją pieczętnicy - sędziowie i egzekutorzy w jednym.

"Nazywam się Lael i noszę na ciele pieczęć Taldżuna. Jestem jego okiem, jego głosem. I jego narzędziem."

Jednak czy porządek, który narzucono światu, to wybawienie… czy przekleństwo? Lael wyrusza do Klasztoru Północnego, gdzie słabnie tradycja Popielnej Procesji, rytuału upamiętniającego światy zniszczone w Rozpadzie. Lawiny odcinają drogę pielgrzymom, mnisi zmagają się z wyczerpaniem, a artefakty sprzed Rozpadu stają się zagrożeniem. Śledztwo odkrywa coś więcej niż zwykłe tajemnice – na jaw wychodzą pytania o wiarę, władzę i granice wolnej woli. Lael nie tylko musi zmierzyć się ze śmiertelnym niebezpieczeństwem czyhającymi w Klasztorze, ale i spojrzeć w głąb własnej duszy.

„Gliese 832 c – Jedenaście miliardów dusz… Luyten b – Osiemset milionów dusz…”

Oto unikalna opowieść, w której filozofia, science-fiction i mistycyzm splatają się w jedną, zapadającą w pamięć całość. Opowieść o sile tradycji i kruchości wspomnień, o ludzkich dylematach i sekretach technologii, która stała się boskością. Ta podróż zmieni twoje spojrzenie na świat. Raz na zawsze.